در محضرِ مکتب و دانشگاه امیر کلام، جانشین پیامبر گرامی اسلام، پروردۀ رسول خداوند، برادر خاتم پیامبران، تنها امیرِمؤمنان در جهان هستی، اُسوه تقوا، الگوی پرهیزگاری، مظلومترین مظلومان جهان، عالِم واقعی بعد از پیامبر عزیز و انسان کامل، نوشتن و سخن راندن بسیار مشکل و بسی سخت است، امّا در حدّ توان، فهم، قدرت تفکّر بر اساس وُسع، دانشجوئی کردن و دانش پژوهی، وسیله و ابزاری است برای تقرّب به این خاندان علم و معرفت که بشر، صرف نظر از دین و مذهب، به عدم پاسداشت، سرکشی، نافرمانی و عدم وفاداری به آنان مجرم است. در حالی که هر انسان اندیشمند و آزاده ای می بایست در محضرشان اطاعت و پیروی از تدابیر و فرامین کاملا الهی، عقلانی و عالمانه آن بزرگواران بهره می بُرد و بِبَرد، که کمال هدایت و عزّت انسان این بود و خواهد بود. آن چه که مبرهن است، دشمنان بشریّت و انسانیّت بالاترین هجمه و بحران ها را برای محرومیّت انسان و انسانیّت از عدم برخورداری از مواهب الهی جایگاه و شخصیّت والای او را بکار بست، امّا اقدامات مدبّرانه و عالمانه امام بیانگر وسعت دید، عقل، علم ایشان در حدّی که ما قادر به درک و انتقال آن از طریق گویش و  نوشتار هستیم، بیان می گردد. توطئه، تحریف و فریبِ جریانِ نفاق و نفوذ، نمی تواند واقعیّت را پنهان نماید، سرانجام حقّ و واقعیّت نمایان بوده و آشکارتر خواهد شد. در این نوشتار ابتدا بررسی مختصری از زندگی امام و سپس به بحران و مدیریّت بحران در مکتب امیرمؤمنان پرداخته می شود.